Symbiosis-Initials(SYM01)

In dit nummer vertelt een man aan de luisteraar over zijn heimwee naar de stad Carrickfergus in Noord-Ierland. Tijdens verschillende perioden in de geschiedenis was Ierland zo arm, dat velen wegtrokken om elders werk te zoeken - en natuurlijk ook liederen schreven over die ervaring.
Intussen spelen we dit nummer nogal verschillend van deze versie, en omdat dit tijdens optredens één van onze meest succesvolle melodiën is, zullen we de nieuwe versie vast nog wel eens opnemen op een 'live'-cd.

Hoewel dit voor ons een totaal ander stuk is, heeft het hetzelfde verhaal als Carrickfergus. Op deze opname hoort u de eerste (en laatste!) poging van Ed om de tin whistle te spelen, een kleine fluit die veel wordt gebruikt in met name Ierse folkmuziek.

De versie die op onze cd staat, is we een vrij moderne benadering van dit Turlough O'Carolan stuk. U kunt onder andere een elektrische basgitaar door een flanger-effect horen. Symbiosis voornaamste doel is om mooie muziek te maken, terwijl veel groepen bijvoorbeeld zo dicht mogelijk het origineel proberen te benaderen. Sommige mensen keuren onze manier af, maar meestal krijgen we erg positieve reacties. Wij denken dat het gevoel van de muziek het belangrijkst is - en niet, hoe het wordt gebracht.

In het Scheepvaartmuseum in Amsterdam ligt een replica van een oud VOC-schip, genaamn 'De Amsterdam'. De Nederlanders voeren op dit soort schepen naar voornamelijk Indonesië rond de 17e eeuw. Op de replica in het museum is een 'bemanning uit die tijd' aanwezig om de bezoekers een idee te geven van het leven aan boord. Ed maakte hier een tijdje deel van uit en in die periode leerde hij de harp kennen. Sterker nog, dit is waar hij er praktisch op begon en er veel op oefende. Want natuurlijk speelden de zeelui van toen ook muziek tijdens de lange reis, en 'Baonopstekker' hoorde daar ook bij.
De versie van Symbiosis is veel langzamer dan het origineel, wat eigenlijk een dans is, zoals u op het eind even kunt horen. De betekenis van het woord baonopstekker kennen we niet; misschien heeft het iets te maken met het telen van bonen?

Deze ballade vertelt de luisteraar over het feit dat Ierland meerdere malen bezet is geweest door andere landen in de geschiedenis. Vandaar de regel in het refrein; 'alleen onze rivieren stromen vrij'. Het was één van onze eerste melodieën en we spelen hem nog regelmatig. We leerden het nummer kennen van Christy Moore.

Tijdens de opnames voor onze eerste cd gebruikten we verschillende geluiden, in een poging om niet een saaie cd te maken. Daarom gebruikten we ook modernere instrumenten zoals de elektrische gitaar, synthesizer en drumcomputer. Met name in deze eigen compositie komen deze instrumenten ruimschoots aan bod. Op dit nummer krijgen we nog steeds erg uiteenlopende reacties, variërend van 'het mooiste nummer' van de cd tot het tegenovergestelde. Het is hierom, dat we besloten om in de toekomst ofwel modernere, ofwel 'meer traditionelere' cd's te maken. 'Essence', onze tweede cd, is een voorbeeld van die 'meer traditionele' stijl. Niettemin houden we zelf van beide stijlen (en nog veel meer) en zijn nog steeds erg blij met 'Flow in Time'.

In 1989 speelde Eddie als bassist in een bluesrockband die vernoemd was naar een nummer van J.J. Cale, 'The Breeze'. Samen met de bluesharmonica-speler en zanger van die band, 'Mad' Mike Askin, componeerde hij deze melodie. We vonden dat er wel een soort Russische sfeer in zat en kwamen zodoende op de naam. Mike speelt in dit nummer op een speciale B-mineur bluesharp.

Dit is een wat minder bekend O'Carolan stuk. De rust die hier uit spreekt had een grote aantrekkingskracht op ons, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat we het al een tijd niet meer spelen. Het is een goed voorbeeld van het idee, dat je geen technisch ingewikkelde muziek nodig hebt voor een sterk effect.

Een ware klassieker onder de huidige Ierse folkgroepen, waar de zanger spreekt tegen het graf van een jonge Ierse soldaat die werd gedood in Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog. Vele Ieren werden ingezet om mee te vechten met de Engelsen tijdens deze en andere oorlogen. Het is jammer, dat wij de tekst van dit nummer niet ten gehore brengen als we het spelen. Maar de melodie zelf, oorspronkelijk een oude 'air' (langzaam stuk muziek) dat 'The isle of Man' heet, is zo mooi dat je de woorden, die Eric Bogle er later aan toevoegde, niet nodig hebt.

Wonderful tonight Het was een uitdaging voor Ed om een acceptabele instrumentale versie van één van Eric Clapton's grootste hits te maken. Geboren in de jaren '60, groeide hij op met dit soort muziek. Ook wilde hij, en willen we, proberen om niet alleen maar Ierse melodiën en stukken, bedoeld voor harp, te spelen. We houden ook van andere muziek! Op deze opname bespeelt Ed ook het hakkebord van Harris Moore van Northern Lights.

John O'Connor

Veel stukken van Turlough O'Carolan dragen de naam van een persoon, zoals deze. De reden hiervoor is, dat de melodie speciaal voor deze mensen werd geschreven. Harpspelers uit de dagen van O'Carolan reisden rond, vaak te paard en vergezeld van een pupil. De rijken huurden ze in om te spelen op feesten, om nieuws te brengen en soms om een stuk te schrijven ter gelegenheid van een verjaardag, bruiloft, enzovoort.
Vaak het enige wat van deze mensen is overgebleven, zijn juist die composities.

Vroeg in de jaren '70 maakten Sonny Condell en Leo O'Kelly drie succesvolle platen met hun band Tir Na Nôg (het Keltische woord voor Atlantis, het land van de eeuwige jeugd). Van hun eerste lp kozen wij Time is like a promise. Intussen is Tir Na Nôg allang opgeheven. Wel treden Sonny en Leo nog regelmatig solo op, ook in Nederland.
De tweede melodie is een lied dat vertelt over een man, die zo vaak drinkt dat zijn lief hem de deur wijst. Hij wordt hierop zo kwaad, dat hij haar per ongeluk vermoordt en van verdriet wordt Michael de waanzinnige man Michael.

De originele titel van dit Zweedse zeelied is Vem kann siglen uten vind (Wie kan zeilen zonder wind). Aan boord van het schip 'de Amsterdam', waar u over kunt lezen bij Baonopstekker, leerde Ed het kennen onder de naam 'Afscheid'. De tekst in het Nederlands luidt als volgt: